Ken je dat of heb jij dat ook? Iets doen wat je al heel lang wilt doen maar het komt er gewoon niet van? Wellicht omdat het(net iets) buiten je comfortzone ligt? Ik heb dat in ieder geval wel en één van die dingen was skydiven.
Nu waren we deze vakantie met ons busje door Nederland aan het toeren en stonden we ook een paar dagen op Texel. Hoog tijd dus om het skydiven eens van mijn bucketlist af te strepen!
Bij Paracentrum Texel kun je bij het springen vanaf 7000ft, 9000ft en 13000ft. Als je springt vanaf 7000ft heb je een vrije val van 10 seconden. 1 keer met je ogen knipperen en het is over, dat vond ik wel erg weinig, dus die viel gelijk al af. Als je van 9000ft springt heb je een vrije val van 30 seconden en als je van 13000ft springt 60 seconden. Nu kan een minuut heel lang duren dus ik koos in eerste instantie voor een sprong van 9000ft. (Dit was de avond voordat ik zou gaan springen). Ook had ik besloten dat ik mijn sprong op film wilde hebben. Ik wil kunnen zien hoe ik eruit zag toen ik sprong en er nog lang van kunnen nagenieten.
Nu heeft mijn dochter al vaker een skydive gemaakt en die adviseerde mij om vanaf 13000ft te springen. Ze zei me letterlijk: “je krijgt er spijt van als je niet van 13000ft springt, die 60 seconden zijn zo om. Eigenlijk is 60 seconden al te kort”. Ook mijn partner vond dat als ik het deed er ook het maximale uit moest halen. Ik heb er een nachtje over geslapen en kwam tot de conclusie dat ze gelijk hadden. Als ik het doe moet ik er inderdaad het maximale uithalen!
Toen ik de volgende dag, op een hoogte van 13000ft en volledig buiten mijn comfortzone, op het randje van het vliegtuig zat, vroeg iedere vezel in mijn lichaam waarom ik dit ooit gewild heb…. Ik voelde me misselijk, naar en helemaal niet goed… maar toen we een paar seconden later van het randje af waren en bezig waren om met een snelheid van 200km per uur naar beneden te gaan, was ik dat alweer vergeten. Wat een vrijheid, wat een sensatie en wat een overweldigend gaaf gevoel! En inderdaad mijn dochter heeft gelijk, die minuut is zo om. Maar ook als de parachute uit is, is het onwijs genieten. Als de parachute uit is, is het helemaal stil om je heen, echt muisstil. Je gaat dan in alle rust naar beneden en hebt echt de tijd om om je heen te kijken.
Ik heb onwijs genoten van deze sprong en ben heel blij dat ik het heb laten filmen. Iedere keer als ik de film bekijk voel ik weer en beleef ik weer mijn sprong. Het was een geweldige ervaring!! Op Instagram heb ik een kort filmpje gepost met een samenvatting van de sprong. Wil je dat zien klik dan hier.
